Το φως στο τούνελ - Αριστομένης Γρηγορόπουλος

Επί τρία χρόνια και μετά την υπογραφή του κάθε μνημονίου, κορυφαίοι κυβερνητικοί παράγοντες μας διαβεβαιώνουν με τρόπο κατηγορηματικό, ότι «βλέπουν φως στο βάθος του τούνελ», ότι «οι θυσίες του λαού δεν πάνε χαμένες», ότι «τα δύσκολα πέρασαν» κ.τ.λ. κ.τ.λ. !!!

Εδώ προβάλλει το εξής αμείλικτο ερώτημα: Εκείνο το πολυπόθητο και ελπιδοφόρο φως στο τούνελ, μέσα στο οποίο πορευόμαστε στα τυφλά, που παρατηρεί η πολιτική μας εξουσία, πώς δεν το βλέπουν οι όλοι παρακάτω;:

α) Οι στρατιές των εξαθλιωμένων ανέργων που αγγίζουν υο 1,5 εκατ. και ζουν μέσα στην ανέχεια, την αβεβαιότητα, την ανασφάλεια και αγκομαχούνε να σηκώσουν το βαρύ σταυρό της σκληρής και εξουθενωτικής δοκιμασίας

β) Οι άνεργοι νέοι μας, οι οποίοι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και να πάρουν το δρόμο της μετανάστευσης για την επαγγελματική τους αποκατάσταση, αφού η χώρα τους , τους στερεί το ιερό δικαίωμα και το υπέρτατο αγαθό της εργασίας και έτσι χάνεται το πολύτιμο παραγωγικό κεφάλαιο

γ) Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, οι οποίοι με τις αλλεπάλληλες περικοπές και μειώσεις του εισοδήματος τους και την εξοντωτική φοροεπιδρομή, βλέπουν με αγανάκτηση να ανατρέπεται η ζωή τους και να ζουν στην ένδεια και τη φτώχεια

δ) Τα αναρίθμητα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, τα οποία πνίγονται από τα δυσβάσταχτα χρέη και τα απανωτά χαράτσια που τους απομυζούν το πενιχρό τους εισόδημα, με συνέπεια να αντιμετωπίζουν αδιέξοδες συνθήκες διαβίωσης, αφού αδυνατούν να καλύψουν τις στοιχειώδεις οικογενειακές ανάγκες

ε) Οι χιλιάδες οικογένειες που ζουν στο σκοτάδι λόγω διακοπής της παροχής ρεύματος, επειδή δεν μπορούν να εξοφλήσουν το λογαριασμό της ΔΕΗ.

στ) Τα μικρά παιδιά που λιποθυμούν στο σχολείο, αφού οι οικογένειές τους αδυνατούν να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα της βασικής διατροφής

ζ) Οι ουρές των συνανθρώπων μας που συνωστίζονται στα συσσίτια για ένα πιάτο φαγητό

η) Οι μικροϊδιοκτήτες που στενάζουν να πληρώσουν τα χαράτσι για το διαμερισματάκι που απόκτησαν με στερήσεις και θυσίες που ήταν για ατούς όνειρο ζωής

θ) Οι ανήμποροι συνάνθρωποί μας με αναπηρία, οι οποίοι αντιμετωπίζουν οξύτατα προβλήματα εξαιτίας του ότι, εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα, έχει κοπεί η χορήγηση της αναπηρικής παροχής ενόψει της επανεξέτασης τους από Υγειονομική Επιτροπή, η οποία καθυστερεί δραματικά με αποτέλεσμα αυτοί οι άνθρωποι να βρίσκονται σε απόγνωση.

Ι) Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, που είναι ασφαλισμένοι στον Ε.Ο.Π.Υ.Υ., οι οποίοι όταν χρειαστεί  να ζητήσουν ιατροφαρμακευτική ή νοσοκομειακή περίθαλψη, υφίστανται τέτοια ταλαιπωρία, που προσβάλλεται βάναυσα η προσωπικότητά τους.

κ) Οι άμοιροι συνάνθρωποί μας του ιδιωτικού τομέα που προστίθενται κάθε μέρα στην εκατόμβη των ανέργων.

λ) Οι επιχειρηματίες, που βλέπουν με θλίψη και αποκαρδίωση τις δουλειές τους να υφίστανται καθίζηση και απελπισμένα οδηγούνται στο κλείσιμο των επιχειρήσεων τους, ζώντας εφιαλτικές καταστάσεις, ενώ ορισμένοι από αυτούς έχουν προστεθεί στον κατάλογο των αυτοχείρων.

μ) Ο απροστάτευτος ελληνικός λαός, ο οποίος τα τελευταία χρόνια δέχεται διαδοχικά πλήγματα από τις αβάσταχτες φορολογικές επιβαρύνσεις (απανωτές αυξήσεις ΦΠΑ, χαράτσια για τα ακίνητα, έκτακτες εισφορές, μείωση του αφορολόγητου ποσού, αύξηση του φόρου με αλλεπάλληλες προς το χειρότερο αλλαγές της φορολογικής κλίμακας, μειώσεις και καταργήσεις σε μια σειρά φοροαπαλλαγών κοινωνικού χαρακτήρα, κ.α.)

Αλήθεια πώς δεν είδαν εκείνο το σωτήριο φως, όλοι εκείνοι οι δύστυχοι, που ξεπερνούν τις 5.000, οι οποίοι υπό το βάρος των ανεξέλεγκτων υποχρεώσεων και βυθισμένοι στην απόγνωση και την απελπισία, έκαναν εκείνο το απονενοημένο διάβημα και εγκατέλειψαν τα εγκόσμια με τον πιο τραγικό τρόπο;

”Τα δύσκολα πέρασαν”. Πόσο ειρωνικό ακούγεται! Άραγε, που βασίζεται η εκτίμηση εκείνων που υποστηρίζουν κάτι τέτοιο, όταν τα δεινά δεν έχουν τελειωμό, ούτε φαίνεται χαραμάδα ελπίδας στον ορίζοντα;

Οι κυβερνώντες διατείνονται ότι απετράπη η χρεοκοπία της χώρας, ωστόσο πτώχευσε ο λαός της, αφού τα σκληρά και πρωτοφανή μέτρα λιτότητας που έχουν επιβληθεί , έχουν διαμορφώσει συνθήκες διαβίωσης, οι οποίες μαρτυρούν ότι η ζωή του ελληνικού λαού έχει γίνει αφόρητη και ανυπόφορη.

Για να αρθεί το σημερινό αδιέξοδο, οφείλει η Κυβέρνηση αποφασιστικά και αταλάντευτα να προχωρήσει, χωρίς χρονοτριβή, στην υλοποίηση του μεταρρυθμιστικού της προγράμματος, με στόχο:

1. Την ουσιαστική μεταρρύθμιση του υπερτροφικού, συγκεντρωτικού, σπάταλου και αναποτελεσματικού Δημοσίου
2.  Τη ριζική αναδιοργάνωση και εξυγίανση της σαθρής Δημόσιας Διοίκησης, ώστε να αρθούν οι υφιστάμενες παθογένειες και αγκυλώσεις, να αναβαθμιστεί το λειτουργικό επίπεδο των Υπηρεσιών και να εξασφαλιστεί η άρτια και ποιοτική εξυπηρέτηση των πολιτών.
3. Τον εκσυγχρονισμό του παραγωγικού μοντέλου και τη βελτίωση των υποδομών του κράτους.
4. Τη θωράκιση των θεσμών για τη διασφάλιση της δίκαιης, αδέκαστης και αμερόληπτης λειτουργίας της, με γνώμονα την ίση μεταχείριση όλων των πολιτών, χωρίς διακρίσεις και χρηστικότητες.
5. Την καταπολέμηση της διαφθοράς, η οποία είναι εκτεταμένη και έχει εξελιχθεί σε ανοιχτή πληγή της κοινωνίας μας.
6. Τη δραστική αντιμετώπιση της γραφειοκρατίας, η οποία αποτελεί τη γάγγραινα της Δημόσιας Διοίκησης, με ανυπολόγιστες δυσμενείς επιδράσεις.
7. Την αξιολόγηση των εκατοντάδων φορέων και οργανισμών του Δημοσίου και των Δημοτικών επιχειρήσεων, με σκοπό την κατάργηση εκείνων που δεν έχουν αντικείμενο, άλλοι να συγχωνευτούν και εν πάση περιπτώσει να παραμείνουν σε λειτουργία, εκείνοι που είναι βιώσιμοι και χρήσιμοι.
8. Τον έλεγχο των ελλειμματικών ΔΕΚΟ, για την εξυγίανση όσων μπορούν να έχουν θετικά αποτελέσματα και την κατάργηση όλων των υπολοίπων.
9. Την αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας.
10. Κ.Τ.Λ, Κ.Τ.Λ, Κ.Τ.Λ.  

Εφόσον υλοποιηθούν οι παραπάνω μεταρρυθμίσεις  και όλες οι υπόλοιπες διαρθρωτικές αλλαγές, θα πραγματοποιηθεί ο μεγάλος εθνικός στόχος, για το νοικοκύρεμα του Δημοσίου, τη δραστική περιστολή των κρατικών δαπανών, τον έλεγχο του κρατικού ελλείμματος, την αύξηση της παραγωγικότητας και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, ώστε η οικονομία να μπει σε τροχιά σταθερότητας, να δημιουργηθούν ευνοϊκές συνθήκες για επενδύσεις και να επιτευχθεί ανάπτυξη, η οποία θα θέσει σε λειτουργία την παραγωγική μηχανή και θα φέρει την ανάκαμψη και την αναζωογόνηση.

Οφείλουμε όλοι μας, αφού ενστερνιστούμε τον μεγάλο εθνικό στόχο, να συνειδητοποιήσουμε το τεράστιο χρέος μας, να συμβάλλουμε ομόθυμα και με όλες τις δυνάμεις μας, στην επίτευξη  του επιδιωκόμενου σκοπού, ώστε να ανασυρθεί η χώρα από το βάλτο του μαρασμού και της κατάπτωσης και ο ελληνικός λαός να απαλλαγεί από τη μιζέρια και την αθλιότητα και να ανακτήσει τη χαμένη του εθνική υπερηφάνεια και την πληγείσα αξιοπρέπειά του.

Αριστομένης Γρηγορόπουλος

π. Γενικός Επιθεωρητής Πελ/σου

Εθνικής Τράπεζας